Dans la forêt chauve et rouillée
II ne reste plus au rameau
Qu’une pauvre feuille oubliée,
Rien qu’une feuille et qu’un oiseau.
II ne reste plus en mon âme
Qu’un seul amour pour y chanter;
Mais le vent d’automne, qui brame,
Ne permet pas de l’écouter.
L’oiseau s’en va, la feuille tombe,
L’amour s’éteint, car c’est l’hiver.
Petit oiseau, viens sur ma tombe
Chanter quand l’arbre sera vert.
In het kale en verwoeste bos
rest niets aan de takken
dan een arm vergeten blad,
niets dan een blad en een vogel.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link op de pagina. Vermeld waarvoor u de vertaling wilt gebruiken, deze zal u dan na betaling per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie op andere websites of voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
