Klik rechts van de stip in de navigatiebalk hierboven muziek aan / uit

Deux Mélodies, FP. 162

2. Nuage

Tekst: Laurence de Beylié

J’ai vu reluire en un coin de mes âges,
un souvenir qui n’était plus à moi.
Son père était le temps
sa mère une guitare
qui jouait sur des rêves errants.
Leur enfant tomba dans mes mains
et je le posai sur un chêne.
Un oiseau en prit soin,
maintenant il chante.
Comment retrouver son père,
voilé de vent,
et comment recueillir les larmes de sa mère
pour lui donner un nom.
Dans le passage d’un nuage
nous verrons poindre l’éternité
chassant le temps.
En ce point tout est écrit.

 

xx

Wolk

xx

In een hoekje van het leven dat ik heb geleefd zag ik
een herinnering stralen die niet meer van mij was.
Haar vader was tijd
haar moeder een gitaar
die speelde op dwalende dromen.

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.