7 liederen op 13 - 3

Hjertats morgon

Tekst: Johan Ludvig Runeberg

Mörker rådde i mitt sinne,
Kallt mitt arma hjerta kändes,
Innan kärleken der inne
Af en vänlig ängel tändes.

Ser du solen efter natten
Strålande på fästet tåga,
Dimmor skingras, land och vatten
I ett helgon skimmer låga.

Ser du bilden af mitt hjerta:
Så dess första morgon grydde,
Så med fruktan, tomhet, smärta
Skuggan från dess verldar flydde.

Sol, som lifvets natt förjagar,
Kärlek, om ett bröst du glömmer,
Hvartill dessa mulna dagar,
Som man utan dig fördrömmer.

Dessa dagar evigt like,
Dessa hopplöst långa stunder,
Detta lif i dödens rike
Utan ljus och utan under.

xx

De morgen van het hart

xx

Duisternis nam bezit van mijn gedachten
En mijn arme hart voelde koud,
Totdat de liefde daarbinnen lachte
Verlicht door een engel die van mij houdt.

Zie hoe de zon de nacht klaarde,
Stralend haar baan langs de hemel glijdt,
De nevels zijn verdreven, wateren en aarde
Liggen in een gloed van heiligheid.

Daarin zie je een beeltenis van mijn hart:
Zo gloorde haar eerste licht aan de ochtendlucht;
Angst, leegte en smart,
Zijn als een schaduw uit deze wereld gevlucht.

[ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.