Im Feld ein Mädchen singt...
Vielleicht ist ihr Liebster gestorben,
Vielleicht ist ihr Glück verdorben,
Dass ihr Lied so traurig klingt.
Das Abendrot verglüht,
Die Weiden stehn und schweigen,
Und immer noch so eigen
Tönt fern das traurige Lied.
Der letzte Ton verklingt.
Ich möchte zu ihr gehen.
Wir müssten uns wohl verstehen,
Da sie so traurig singt.
Das Abendrot verglüht,
Die Weiden stehn und schweigen.
In het veld een meisje zingt…
Misschien is haar lief gestorven,
Misschien is haar geluk bedorven,
Dat haar lied zo treurig klinkt.
Het avondrood verschiet,
De wilgen staan en zwijgen,
En nog steeds zo eigen
Klinkt ver het treurige lied.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
