Zeven romances op. 47

4. Usni, pechalnly drug

Tekst: Aleksei Konstantinovich Tolstoy

Usni, pechalny drug, uzhe s gryadushchey tmoy
Vecherniy aly svet slivayetsya vse bole;
Bleyashchiye stada vernulisya domoy,
I uleglasya pyl na opustelom pole.

 

Da snidet angel sna, prekrasen i krylat,
I da pereneset tebya on v zhizn inuyu!
Izdavna byl on mne v pechali drug i brat,
Usni, moyo ditya, k nemu ya ne revnuyu.

 

Na rany serdtsa on zabveniye prolyet,
Pytlivuyu tosku ot razuma otymet,
I s gorestnoy dushi na ney lezhashchiy gnet
Do novogo utra nezrimo pripodymet.

 

Tomimaya ves den dushevnoyu borboy,
Ot vzorov i rechey vrazhdebnykh ty ustala;
Usni, moyo ditya, mezh nimi i toboy
On blagostnoy rukoy opustit pokryvalo.
Usni, moyo ditya! Usni, moyo ditya, ditya, usni!

 

.

Slaap, arme vriend

.

Slaap, arme vriend, de scharlaken avondgloed
mengt zich met het duister,
de kuddes zijn weer thuis,
stof is neergedaald op de verlaten velden.

Laat de prachtige engel van de slaap omlaag vliegen
en je naar de andere wereld voeren!
Hij is lange tijd mijn vriend en broeder geweest.
Slaap, mijn kind, ik ben niet jaloers op zijn liefde.

[ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.