Chi padre mi fosse, qual patria mi sia,
Invano la gente chiamando mi va;
Del primo mai seppi ed è patria mia
La terra che un fiore, che un frutto mi dà.
Dovunque il destino m'addita un sentiero,
Io trovo un sorriso, io trovo un amor;
Perchè del passato darommi pensiero,
Se l'ora presente è lieta al mio cor?
Può, è vero, il domani un torbido velo
Dell'aure serene l'aspetto turbar;
Ma s'oggi risplende azzurro il mio cielo,
Perchè rattristarmi d'un dubbio avvenir?
Io sono una pianta che ghiaccio non spoglia,
Che tutto disfida del verno il rigor;
Se fronda qui cade, là un'altra germoglia,
In ogni stagione son carca di fior.
Wie was mijn vader, wat is mijn land?
Tevergeefs blijven mensen mij toeroepen;
wat mijn eerste herinnering is, en mijn vaderland?
Is het een land dat me bloemen en vruchten geeft?
Waarheen het lot me ook leidt
vind ik wel een glimlach, vind ik wel een minnaar;
waarom tobben over het verleden
nu mijn hart gelukkig is?
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
