6 Romanze

Perduta ho la pace

Tekst: Luigi Balestra naar Johann Wolfgang von Goethe

Perduta ho la pace,
ho in cor mille guai;
Ah, no, più non spero
trovarla più mai.

M'è buio di tomba
ov'egli non è;
Senz'esso un deserto
è il mondo per me.

Mio povero capo
confuso travolto;
Oh misera, il senno,
il senno m'è tolto!

Perduta ho la pace,
ho in cor mille guai;
Ah, no, più non spero
trovarla più mai.

S'io sto al finestrello,
ho gl'occhi a lui solo;
S'io sfuggo di casa,
sol dietro a lui volo.

Oh, il bel portamento;
oh, il vago suo viso!
Qual forza è nei sguardi,
che dolce sorriso!

E son le parole
un magico rio;
Qual stringer di mano,
qual bacio, mio Dio!

Perduta ho la pace,
ho in cor mille guai;
Ah, no, più non spero
trovarla più mai.

Anela congiungersi
al suo il mio petto;
Potessi abbracciarlo,
tenerlo a me stretto!

Baciarlo potessi,
far pago il desir!
Baciarlo! e potessi
baciata morir.

.

Mijn hart is zwaar

.

Mijn rust is weg,
Mijn hart is zwaar,
Ach, vond ik haar ergens
Of ooit nog maar.

Als hij mij niet ziet,
Besta ik niet,
Niets heeft nog zin,
Als ik hem niet bemin.

Mijn arme hoofd
Is heel verward,
Mijn arme ziel
Totaal verstard.

Mijn rust is weg,
Mijn hart is zwaar,
Ach, vond ik haar ergens
Of ooit nog maar.

Naar hem alleen zoek ik
Vanuit mijn raam,
Naar hem alleen ga ik
Hier nog vandaan.

Zijn waardige gang,
Zijn nobel figuur,
En dan nog zijn glimlach,
In zijn ogen dat vuur,

En van zijn woorden
Smelt ik dus,
Hoe hij mij groet,
En ach, zijn kus!

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.