1 Stabat Mater dolorosa
Iuxta crucem lacrimosa
dum pendebat Filius.
2. Cuius animam gementem,
contristatam et dolentem,
pertransivit gladius.
3. O quam tristis et afflicta
fuit illa benedicta
Mater Unigeniti.
4. Quæ mœrebat et dolebat,
Pia Mater cum videbat
Nati pœnas incliti.
5. Quis est homo qui non fleret,
Matrem Christi si videret
in tanto supplicio?
6. Quis non posset contristari,
Christi Matrem contemplari
dolentem cum Filio?
7. Pro peccatis suæ gentis
vidit Iesum in tormentis
et flagellis subditum.
8. Vidit suum dulcem natum
moriendo desolatum,
dum emisit spiritum.
9. Eia Mater, fons amoris,
me sentire vim doloris
fac, ut tecum lugeam.
10. Fac ut ardeat cor meum
in amando Christum Deum,
ut sibi complaceam.
11. Sancta Mater, istud agas,
Crucifixi fige plagas
cordi meo valide.
12. Tui nati vulnerati,
tam dignati pro me pati,
pœnas mecum divide.
13. Fac me vere tecum flere,
Crucifixo condolere,
donec ego vixero.
14. Iuxta crucem tecum stare,
et me tibi sociare
in planctu desidero.
15. Virgo virginum præclara,
mihi iam non sis amara:
fac me tecum plangere.
16. Fac ut portem Christi mortem,
passionis fac consortem,
et plagas recolere.
17. Fac me plagis vulnerari,
fac me cruce inebriari,
et cruore Filii.
18. Flammis ne urar succensus
per te Virgo, sim defensus
in die judicii.
19. Christe, cum sit hinc exire,
da per Matrem me venire
ad palmam victoriae.
20. Quando corpus morietur,
fac ut animæ donetur
Paradisi gloria. Amen
De Moeder stond door smart bevangen
en met tranen langs haar wangen
waar haar zoon gekruisigd hing.
En het was haar in haar lijden
of een zwaard haar kwam doorsnijden
dat dwars door het hart heen ging.
Hoe verdrietig en verloren
was de toch zo uitverkoren
moeder die hem ‘t leven gaf.
Ze moest klagen, ze moest rouwen
en ze beefde bij ‘t aanschouwen
van zijn vreselijke straf.
Wie voelt er geen tranen komen
die daarheen wordt meegenomen,
waar hij Christus’ moeder vindt?
Wie zou tranen binnenhouden
als hij dat verdriet aanschouwde
van de moeder bij haar kind?
Zij zag wat hij heeft geleden
voor het kwaad dat mensen deden,
zag de zwepen, zag het slaan,
hoorde ‘t kind, door haar gedragen,
stervende om bijstand vragen,
zag hoe hij is doodgegaan.
Vrouw van liefde en genade,
wil toch op mijn schouders laden
alles wat U lijden doet.
‘k Wil mijn hart aan hem verpanden,
laat mij dan van liefde branden
opdat ik hem zo ontmoet.
Moeder, wil mijn hart bezeren
met de wonden die hem deren,
die zo nederig wilde zijn
om te lijden voor mijn zonden.
Laat mij lijden aan zijn wonden,
laat mij delen in zijn pijn.
Laat mij huilen aan uw zijde,
laat het kruis ook mij doen lijden
tot ik zelf eens doodgaan moet.
'k Wil mij naar het kruis begeven
om daar met U mee te leven
in wat hem zo lijden doet.
Stralende, ik moet U eren,
wil U toch niet van mij keren,
laat mij huilend bij U staan.
Laat mij Christus’ dood ervaren,
laat mij in mijn hart bewaren
al wat hem is aangedaan.
Laat zijn pijnen mij genaken,
laat het kruis mij dronken maken
van de liefde voor uw zoon.
En wil dan mijn voorspraak wezen
als ik ‘t helse vuur moet vrezen
na het oordeel voor zijn troon.
Laat het kruis over mij waken,
laat zijn dood mij sterker maken,
zodat hij me begeleidt
en mijn ziel, als ‘t lijf moet sterven,
de verrukking doet verwerven
die de hemel ons bereidt. Amen.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
