Z. 370

Bess of Bedham

Tekst: anoniem

From silent shades and the Elysian groves
Where sad departed spirits mourn their loves
From crystal streams and from that country where
Jove crowns the fields with flowers all the year,
Poor senseless Bess, cloth'd in her rags and folly,
Is come to cure her lovesick melancholy.

 

"Bright Cynthia kept her revels late
While Mab, the Fairy Queen, did dance,
And Oberon did sit in state
When Mars at Venus ran his lance.

 

In yonder cowslip lies my dear,
Entomb'd in liquid gems of dew;
Each day I'll water it with a tear,
Its fading blossom to renew.

 

For since my love is dead and all my joys are gone,
Poor Bess for his sake
A garland will make,
My music shall be a groan.

 

I'll lay me down and die within some hollow tree,
The rav'n and cat,
The owl and bat
Shall warble forth my elegy.

 

Did you not see my love as he pass'd by you?
His two flaming eyes, if he comes nigh you,
They will scorch up your hearts: Ladies beware ye,
Les he should dart a glance that may ensnare ye!

 

Hark! Hark! I hear old Charon bawl,
His boat he will no longer stay,
And furies lash their whips and call:
Come, come away, come, come away.

 

Poor Bess will return to the place whence she came,
Since the world is so mad she can hope for no cure.
For love's grown a bubble, a shadow, a name,
Which fools do admire and wise men endure.

 

Cold and hungry am I grown.
Ambrosia will I feed upon,
Drink Nectar still and sing."
Who is content,
Does all sorrow prevent?
And Bess in her straw,
Whilst free from the law,
In her thoughts is as great, great as a king.

 

 

xx

Bess van Zottenhuis

xx

Uit stille schaduwen vandaan in de Elysische landouwen
waar treurende geesten om hun liefjes rouwen,
bij kristallen beekjes vandaan uit dat land waar
Jupiter de velden kroont met bloemen het hele jaar,
is de arme gekke Bess, gehuld in haar vodden en absurditeit,
gekomen om te genezen van  liefdeszieke zwaarmoedigheid.

"Vrolijke Cynthia bleef zich geruime tijd vermaken
want Mab, de Feeënkoningin, was in een trance,
en Oberon kweet zich van zijn vorstelijke taken
telkens wanneer Mars Venus bewerkte met zijn lans.

In gindse sleutelbloem ligt mijn lieve kompaan,
onder edelstenen van dauw begraven;
die zal ik elke dag water geven met een traan,
om zijn welkende bloesem te laven.

Want omdat mijn liefje dood is en al mijn vreugde verdween,
zal arme Bess om hem te eren
een rouwkrans fabriceren,
en zal mijn muziek klinken als gesteen.

Ik ga sterven en zal me in een holle boom begraven,
katten en raven,
vleermuizen en uilen
zullen mijn elegie verderhuilen.

Werden jullie in het voorbijgaan mijn liefje niet gewaar?
Als hij jullie nadert zal zijn vlammende ogenpaar
jullie harten verschroeien: dames pas op voor zijn blikken,
hij kan je zo aankijken dat het je zou kunnen strikken!

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.