Dzanètou tsou’l poumièriou
Què sé soulumbravo,
Què sé soulumbravo si,
Què sé soulumbravo la,
Què sé soulumbravo.
Oqui possèt un boussu
Què lo mirolhavo,
Què lo mirolhavo si,
Què lo mirolhavo la,
Què lo mirolhavo.
‘Ah! Poulido Dzanètou!
Bous sèrès mèouno!
Bous sèrès mèouno si!
Bous sèrès mèouno la!
Bous sèrès mèouno!’
‘Per qué ieu lo bouostro sio
Cal coupa lo bosso!
Cal coupa lo bosso si!
Cal coupa lo bosso la!
Cal coupa lo bosso!’
‘Oi! Pècairé, Dzanètou!
Gordorai mo bosso!
Gordorai mo bosso si!
Gordorai mo bosso la!
Gordorai mo bosso
Jeannet onder een appelboom
rustte in de schaduw,
rustte in de schaduw hier,
rustte in de schaduw daar,
rustte in de schaduw.
Een gebochelde kwam voorbij,
hij keek naar haar,
hij keek naar haar hier,
hij staarde haar daar,
hij keek naar haar.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.