Dark house, by which once more I stand
Here in the long unlovely street.
Doors, where my heart was used to beat
So quickly, waiting for a hand.
A hand that can be clasped no more –
Behold me, for I cannot sleep,
And like a guilty thing I creep
At earliest morning to the door.
He is not here; but far away
The noise of life begins again,
And ghastly thro’ the drizzling rain
On the bald street breaks the blank day.
Kliniek, waar ik weer voor sta
hier in de lange, lelijke straat.
Deuren, waar mijn hart gewoon was snel
te kloppen, wachtend op een hand.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.