Les donneurs de sérénades
Et les belles écouteuses
Échangent des propos fades
Sous les ramures chanteuses.
C'est Tircis et c'est Aminte,
Et c'est l'éternel Clitandre,
Et c'est Damis qui pour mainte
Cruelle fit maint vers tendre.
Leurs courtes vestes de soie,
Leurs longues robes à queues,
Leur élégance, leur joie
Et leurs molles ombres bleues,
Tourbillonnent dans l'extase
D'une lune rose et grise,
Et la mandoline jase
Parmi les frissons de brise.
De brengers van serenades
En de mooie vrouwen die luisteren
Wisselen flauwe woordjes uit
Onder de zingende takken.
Je hebt Thyrsis en Amyntas
En de eeuwige Clytander,
En er is Damis die voor menig
Harteloze vrouw een teder vers schreef.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
