6 gedichten van Henrik Ibsen opus 25

En Fuglevise

Tekst: Henrik Ibsen

Vi gik en dejlig vårdag
alléen op og ned;
lokkende som en gåde
var det forbudne sted.

Og vestenvinden vifted;
og himlen var så blå;
i linden sad en fuglemor
og sang for sine små.

Jeg malte digterbilleder
med legende farvespil;
to brune öjne lyste
og lo og lytted til.

Over os kan vi höre
hvor det tisker og ler;
men vi, vi tog et smukt farvel,
of mödtes aldrig mer.

Og når jeg ensom driver
alléen op og ned,
Så har for de fjærede småfolk
jeg aldrig ro og fred.

Fru spurv har siddet og lyttet,
mens vi troskyldigt gik,
Og gjort om os en vise
og sat den i musik.

Den er i fuglemunde;
thi under lövets tag
Hver næbbet sanger nynner om
hin lyse forårsdag.

xx

Een vogelliedje

xx

Op een mooie lentedag
liepen we over het gras;
verleidelijk als een raadsel
omdat die plek verboden was.

En de westenwind blies zo zacht,
en de hemel was zo fijntjes;
in een linde zat een moedervogel
te zingen voor haar kleintjes.

Ik schilderde dichterbeelden
met levendig kleurenpalet;
twee bruine ogen straalden
en keken en hebben opgelet.

[ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.