Liden Kirsten hun sad så silde,
mens gjøgen gol udi grønne skov.
Liden Kirsten nynned en vise,
imens hun sit brudelin vov.
Liden Kirsten hun sad ved sit vindve
og så på sin ring af guld,
skotted nedad sit sorte skjørt
og smilte så tankefuld.
Liden Kirsten lagde sit hoved tilro
på armens snehvide lin.
Og hæggen dufted,
mens Kirsten drømte om kjæresten sin.
Liden Kirsten løste sit gule haar
og gik til ro i sin kove.
Liden Kristen folded de hænder små,
mens gjøgen gol udi skove.
Kleine Kirsten was nog laat op,
de koekoek riep in de berken.
Kleine Kirsten neuriede een liedje,
ze ging aan haar trouwjurk werken.
Kleine Kirsten zat voor haar raam
en bekeek haar gouden ring,
ze keek omlaag naar haar zwarte rok
en glimlachte met diepe zin.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.