La Jeunesse nous quitte, et les Grâces aussi ;
Les Désirs amoureux s'envolent avec elles,
Et le sommeil facile. À quoi bon le souci
Des espérances éternelles ?
L'aile du vieux Saturne emporte nos beaux jours,
Et la fleur inclinée au vent du soir se fane :
Viens à l'ombre des pins ou sous l'épais platane
Goûter les tardives amours.
Ceignons nos cheveux blancs de couronnes de roses,
Buvons, il en est temps encore, hâtons-nous :
Ta liqueur, ô Bacchus, des tristesses moroses
Est le remède le plus doux.
Enfant, trempe les vins dans la source prochaine,
Et fais venir Lydie aux rires enjoués,
Avec sa blanche lyre et ses cheveux noués
À la mode Laconienne.
De Jeugd verlaat ons, en de Gratiën ook;
liefdesverlangens fladderen hen na,
en de zachte slaap. Wat hebben zorgen voor zin
bij vooruitzicht op eeuwigheid?
De vleugels van de oude Saturnus dragen onze mooiste dagen,
en de bloem gebogen in de avondwind verwelkt;
kom in de schaduw van de dennen of onder de grote plataan
om van de late liefde te proeven.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
