Quand je fus pris au pavillon
De ma dame, très gente et belle,
Je me brûlai à la chandelle
Ainsi que fait le papillon.
Je rougis comme vermillon,
À la clarté d’une étincelle,
Quand je fus pris au pavillon
De ma dame, très gente et belle.
Si j’eusse été esmerillon
Ou que j’eusse eu aussi bonne aile,
Je me fusse gardé de celle
Qui me bailla de l’aiguillon
Quand je fus pris au pavillon.
Toen ik in haar paviljoen mijn hart verloor
aan mijn vrouwe, voornaam en mooi,
brandde ik me aan een vlam,
zoals een motvlinder doet.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
