Venezia

1. Sopra l'acqua indormenzada

Tekst: Pietro Pagello

Coi pensieri malinconici
No te star a tormentar:
Vien con mi, montemo in gondola,
Andaremo fora in mar.
Passaremo i porti e l'isole
Che circonda la cità:
El sol more senza nuvole
E la luna spuntarà.

Oh! che festa, oh! che spetacolo,
Che presenta sta laguna,
Quando tuto xe silenzio,
Quando sluse in ciel la luna;
E spandendo i cavel morbidi
Sopra l'acqua indormenzada,
La se specia, la se cocola,
Come dona inamorada!

Tira zo quel velo e scòndite,
Che la vedo comparir!
Se l'arriva a descoverzarte,
La se pol ingelosir!
Sta baveta, che te zogola
Fra i caveli imbovolai,
No xe turbia de la polvere
De le rode e dei cavai. Vien!

Se in conchigli ai Grevi Venere
Se sognava un altro di,
Forse visto i aveva in gondola
Una zogia come ti,
Ti xe bela, ti xe zovene,
Ti xe fresca come un fior;
Vien per tuti le so lagrme;
Ridiadesso e fa l'amor!

 

xx

In slaap op het water

xx

 Laat geen melancholieke gedachten
 je van streek maken:
 ga met me mee, laten we in onze gondel stappen,
 en naar open zee gaan.
 We gaan langs havens en eilanden
 die de stad omringen,
 en de zon zal ondergaan in een wolkenloze lucht
 en de maan zal opkomen.
 
 O! wat leuk, o wat een mooi gezicht
 is de lagune
 als alles stil is
 en de maan langs de hemel gaat;
 en terwijl zij haar zachte haar
 over de rustige wateren uitspreidt,
 bewondert ze haar eigen spiegelbeeld
 als een verliefde vrouw.
 
 [ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.