She, then, like snow in a dark night,
Fell secretly. And the world waked
With dazzling of the drowsy eye,
So that some muttered ‘Too much light,’
And drew the curtains close.
Like snow, warmer that fingers feared,
And to soil friendly;
Holding the histories of the night
In yet unmelted tracks.
Zij, toen, viel in het geheim, als sneeuw
in een donkere nacht. En de wereld ontwaakte
met ontsteltenis door het slaperige oog,
zodat sommigen mompelden “Te veel licht,”
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.