How hard the year dies: no frost yet.
On drifts of yellow sand Midas reclines,
Fearless of moaning reed or sullen wave.
Firm and fragrant still the brambleberries.
On ivy-bloom butterflies wag.
Spare him a little longer Crone,
For his clean hands and love-submissive heart.
Hoe moeilijk het jaar sterft: geen vorst nog.
Op duinen van geel zand leunt Midas achterover,
onbevreesd voor jammerend riet of mistroostig wuiven.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.