Helas, tant ay doleur et peinne,
Dame, quant de vous me depart,
Sans joie, que soiés certeinne
Qu’a po que li cuers ne me part.
Se demeinne mon dueil a part
Si grant que trop cruel seroit
Li cuers qui pité n’en aroit.
Car toute dolour m’est procheinne,
Sans avoir joie, main ne tart,
Quant la grant douceur m’est lonteinne
De vostre dous riant regart,
Qui, navré d’un amoureus dart,
M’a si que trop crueus seroit
Li cuers qui pité n’en aroit.
Et quant vo biauté souvereinne
Ne voy, Grief Desir par son art
De moy mettre a la mort se peinne.
Car il esprent mon cuer, et l’art,
Et d’une dolour le repart
Tele que trop crueus seroit
Li cuers qui pité n’en aroit.
Ach, ik voel zo veel ellende en pijn,
vrouwe, als ik afscheid van u neem,
zo vreugdeloos, dat u er zeker van kunt zijn
dat mijn hart op het punt van breken staat.
En het verdriet ik van mijn kant doorsta
is zo groot dat het hart, dat er geen compassie
mee heeft, te wreed zou zijn.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
