Il m’est avis qu’il n’est dons de nature,
Com bons qu’il soit, que nuls prise a ce jour
Se la clarté tenebreuse et obscure
De Fortune ne li donne coulour,
Ja soit ce que seürté,
Ne soit en li, amour ne loiauté.
Mais je ne voy homme amé ne chieri
Se Fortune ne le tient a ami.
Si bien ne sont fors vent et aventure,
Donné a faute et tollu par irour.
On la doit croire ou elle se parjure,
Car de mentir est sa plus grant honnour.
C’est un monstre envolepé
De bon eür, plein de maleürté,
Car nuls n’a pris tant ait de bien en li
Se Fortune ne le tient a amy.
Si me merveil comment Raisons endure
Si longuement a durer ceste errour,
Car les vertus sont a desconfiture
Par les vices, qui regnent com signour,
Et qui vuet avoir le gré
De ceuls qui sont et estre en haut degré,
Il pert son temps et puet bien dire «aymi!»
Se Fortune ne le tient a ami.
In mijn ogen is er geen geschenk van de natuur,
hoe dan ook, dat iemand in deze tijden krijgt
die niet is gemaakt om aantrekkelijk te zijn voor het
sombere en door schaduw achtervolgde licht van Fortuna,
die geen betrouwbaarheid kent,
geen genegenheid, geen trouw.
Maar niemand die ik ken is geliefd en dierbaar
als Fortuna hem niet tot haar vriend maakt.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
