xx

Se je chant mains que ne suelh

xx

Se je chant mains que ne suelh
De la simple sans orguelh
Ou j’ay mis toute ma cure
En yver par la froidure,
C’est pour l’amour des faucons
Que j’ay si biaus e si bons
A voler par la riviere;
Que riens nulle n’ay si chiere
Cume d’aler y sovent
Quant l’air est cler, sans grous vent.
Alons y, compains tres dous,
Les oysiaus sont si de sous;
Ho or tot coy,
Ho, je les voy;
Ho, getés, getés!
Ou vous les perdés!
Huo, huo, houp,
Huo, hou, houp,
Huo, hou, houp,
Hareu! Il s’en va.
Hau, ha hau, ha hau, hau,
Hau, ha hau, ha hau!
Il va au change, bon gré Dieu.
Hou, ha hau, ha hau,
Hou, hou, ha hau, ha hau,
Houp, hou, hou, hou!
Levés li!
Hau, ha hau, ha hau, ha ha!
Mort est, or raissons
Nos faucons.
Hau hau, ha ha, hau!
Biaus dous compains, retornons,
Puis qu’a voler ne trovons
[Plus d’oi]siaus en cest pais,
De cues que si avons pris;
Fer[e] a ma dame present.
E se je ne les present
Plus a ma loyal amie,
C’est pour ce que ne puis mie.

xx

Als ik minder zing dan vroeger

xx

Als ik minder zing dan vroeger
over de lieve, bescheiden persoon
aan wiens zorgen ik mij heb toevertrouwd
in de winter, als het koud is,
komt het door de liefde voor de prachtige, prima valken
die ik heb
en bij de rivier laat vliegen;
ik doe niets liever
dan daar vaak heen te gaan,
als de lucht helder is en er niet veel wind staat.
Laten we gaan, lieve vrienden,
de vogels zitten onder hun kap;
[ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.