Se tu mi lassi, perfida, tuo danno:
non ti pensar che sia
misera senza te la vita mia.
Misero ben sarei
se miseria stimasse e non ventura
perder chi non mi cura
e ricovrar quel che di me perdei.
Misera e tu, che per novell’amore
perdi quel fido core,
ch’era più tuo che tu di te non sei.
Ma ’l tuo già non perd’io,
perché non fu mai mio.
Als je me verlaat, trouweloze, zal de pijn de jouwe zijn:
denk niet dat mijn leven
zonder jou ongelukkig zou zijn.
Ik zou wel ongelukkig zijn
als ik de ellende en niet het geluk zou beoordelen
om iemand te verliezen die niet om mij geeft,
en terug zou vinden wat ik verloren heb.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Voor het gehele Boek Madrigalen II,
klik hier voor de voorwaarden.