"Io mi son giovinetta,
e rido e canto alla stagion novella",
cantava la mia dolce pastorella;
quando subitamente
a quel canto, il cor mio
cantò quasi augellin vago e ridente:
"Son giovinett'anch'io,
e rido e canto alla gentil e bella
primavera d'amore
che ne' begl'occhi tuoi fiorisce". Ed ella:
"Fuggi se saggio sei", disse, "l'ardore:
Fuggi, ch'in questi rai
primavera per te non sarà mai".
“Ik ben een jong meisje
en ik lach en zing in het nieuwe seizoen!"
Zo zong mijn lieve herderin;
toen plotseling
bij dat liedje, mijn hart
zong als een mooi vrolijk vogeltje:
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Voor het gehele Boek Madrigalen IV,
klik hier voor de voorwaarden.