A quest'olmo, a quest'ombre et a quest'onde,
ove per uso ancor torno sovente,
eterno i' deggio, ed avrò sempre in mente,
quest'antro, questa selva e queste fronde.
In voi sol, felici acque, amiche sponde,
il mio passato ben quasi presente
Amor mi mostra e del mio foco ardente
tra le vostre fresch'aure i semi asconde.
Qui di quel lieto dì soave riede
la rimembranza allor che la mia Clori
tutta in dono sé stessa e 'l cor mi diede.
Già spirar sento erbette intorno e fiori,
ovunque o fermi il guardo o mova il piede,
de l'antiche dolcezze ancor gli odori.
Aan deze olm, deze schaduwen en beek,
waarnaar ik gewoonlijk vaak terugkeer,
ben ik eeuwige dank verschuldigd, en ik zal mij altijd
deze grot herinneren, dit bos en zijn groene takken.
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Voor het gehele Boek Madrigalen VII,
klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
