Ecco vicine, o bella Tigre, l'ore
che del tuo sole mi nascondi i rai:
ah che l'anima mia non sentì mai,
meglio che del partir, le tue dimore.
Fuggimi pur con sempiterno errore:
sotto straniero ciel, ovunque sai
che, quanto più peregrinando vai,
cittadina ti sento in mezzo al core.
Ma potess'io seguir, solingo errante,
o sia per valli o sia per monti o sassi,
l'orme del tuo bel piè leggiadre e sante.
Ch'andrei là dove spiri e dove passi,
con la bocca e col cor, devoto amante,
baciando l'aria ed adorando i passi.
De tijd is nabij, o schone Tijgerin,
dat u de stralen van uw zon voor mij verbergt:
ach, mijn hart heeft nooit zo sterk gewenst dat u zou blijven,
dan juist nu, dat wij moeten scheiden.
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Voor het gehele Boek Madrigalen VII,
klik hier voor de voorwaarden.