Zefiro torna e di soavi accenti l’aer fa grato e ’l
piè discioglie a l’onde, e mormorando tra le verdi
fronde fa danzar al bel suon sul prato i fiori.
Inghirlandato il crin, Fillide e Clori note tempran
d’Amor care [e] gioconde, e da monti e da valli
ime e profonde radoppian l’armonia gl’antri
canori. Sorge più vaga in ciel l’aurora, e ’l sole
sparge più lucid’or, più puro argento fregia di
Teti il bel ceruleo manto. Sol io per selve
abandonate e sole l’ardor de due begl’occhi e ’l
mio tormento come vol mia ventura or piango,
or canto.
Zefier keert terug en veraangenaamd met zachte klanken de lucht,
stapt met blote voeten in het water en fluistert in het groene lover,
waar hij de bloemen in de weide laat dansen.
Met een krans in het haar heffen Fillis en Chloris
aangename liefdesklanken aan en op de bergen en in diepe dalen
verdubbelen echoënde grotten hun harmonie.
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
