xx

Tell me, some pitying angel

Tekst: Nahum Tate

Tell me, some pitying angel, quickly say,
Where does my soul's sweet darling stray,
In tiger's, or more cruel Herod's way?
Ah! rather let his little footsteps press
Unregarded through the wilderness,
Where milder savages resort:
The desert's safer than a tyrant's court.
Why, fairest object of my love,
Why dost thou from my longing eyes remove?
Was it a waking dream that did foretell
Thy wondrous birth? no vision from above?
Where's Gabriel now that visited my cell?
I call; he comes not; flatt'ring hopes, farewell.

 

Me Judah's daughters once caress'd,
Call'd me of mothers the most bless'd.

 

Now (fatal change!) of mothers most distress'd.

 

How shall my soul its motions guide?
How shall I stem the various tide,
Whilst faith and doubt my lab'ring soul divide?

 

For whilst of thy dear sight beguil'd,
I trust the God, but oh! I fear the child.

 

xx

Laat een barmhartige engel mij zeggen

xx

Laat een barmhartige engel mij zeggen,
waar dwaalt de ziel van mijn lieve schat,
op het pad van de tijger, of van de nog wredere Herodes?
Ach! hij kan beter zijn kleine voetstapjes
onopgemerkt in de wildernis zetten,
waar minder woeste wilden verblijven:
De woestijn is veiliger dan het hof van een tiran.

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.