xx

Let the night perish (Job's Curse)

Tekst: Jeremy Taylor

Let the night perish; cursed be the morn
Wherein 'twas said: there is a man-child born!
Let not the Lord regard that day, but shroud
Its fatal glory in some sullen cloud.
May the dark shades of an eternal night
Exclude the least kind beam of dawning light;
Let unborn babes, as in the womb they lie,
If it be mentioned, give a groan, and die.
No sounds of joy therein shall charm the ear,
No sun, no moon, no twilight stars appear
But a thick veil of gloomy darkness wear.
Why did I not, when first my mother's womb
Discharg'd me thence, drop down into my tomb?
Then had I been as quiet, and mine eyes
Had slept, and seen no sorrow; there the wise
And subtle counsellor, the potentate,
Who for themselves built palaces of state,
Lie hush'd in silence; there's no midnight cry
Caus'd by oppression and the tyranny
Of wicked rulers; there the weary cease
From labour, there the pris'ner sleeps in peace;
The rich, the poor, the monarch and the slave
Rest undisturb'd and no distinction have
Within the silent chambers of the grave.

xx

Laat de nacht vergaan

xx

Laat de nacht vergaan; laat vervloekt zijn de ochtend
waarop mij gezegd werd dat er is een kind geboren!
Laat de Heer niet naar die dag kijken, maar zijn fatale glorie
in een sombere wolk hullen.
Moge de donkere schaduwen van een eeuwig duister
het minste straaltje licht van de zonsopgang verbannen;
Laten ongeboren baby’s in de moederschoot blijven
en als het ter sprake komt, laat ze dan kreunen en sterven.
Geen geluiden van vreugde zal de oren strelen,
geen zon, geen maan, noch de sterren zullen verschijnen,
alleen maar een dikke sluier van treurige duisternis.

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.