The earth trembled; and heav’ns clos’d eye
Was loath to see the Lord of glory die:
The sky was clad in mourning, and the spheres
Forgot their harmony; the clouds dropp’d tears:
Th’ ambitious dead arose to give him room;
And ev’ry grave did gape to be his tomb;
Th’ affrighted heav’ns sent down elegious thunder;
The world’s foundations loos’d, to lose its founder;
Th’ impatient temple rent her veil in two,
To teach our hearts what our sad hearts should do.
Can senseless things do this, and shall not I
Melt one poor drop to see my Saviour die?
Drill forth, my tears; and trickle one by one,
Till you have pierc’d this heart of mine, this stone.
De aarde beefde en de hemel verduisterde,
onwillens de Heer van glorie te zien sterven:
De lucht was in rouw gehuld en de sterren
vergaten hun baan; tranen stroomden uit de wolken:
De eerzuchtige dood verrees om hem plaats te bieden
en elk graf opende zich als tombe voor hem;
de angstige hemel daalde neer in een elegie van donder;
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.