Schwer, langweilig ist mir mein Zeit,
Seit ich mich täte scheiden
Von dir, mein Schatz und höchste Freud,
Ich merk', daß ich muß leiden;
Ach weh der Frist,
Zu lang sie ist,
Wird mir zu lang in Schmerzen,
Daß ich oft klag:
Es scheint kein Tag,
Der wird gedacht im Herzen.
Zwaar en vervelend valt mij de tijd,
sinds ik afstand heb gedaan
van jou, mijn schat en hoogste vreugde,
merk ik, dat ik moet lijden;
Ach, wat een tijd,
hij duurt te lang,
de pijn duurt te lang,
zodat ik vaak klaag:
er is blijkbaar geen dag
die ik graag in het hart draag.