7 liederen op 13 - 6

Till Frigga

Tekst: Johan Ludvig Runeberg

Mig ej lockar din skatt, Afrikans gyllne flod!
Ej din pärla jag sökt, strålande Ocean!
Friggas hjärta mig lockar,
Röjt i tårade ögats dagg.

O, hur ringa för mig vore en gränslös värld,
Med dess solar af guld, med dess demanters sken,
Mot den värld, jag med henne
Hänryckt gömmer i sluten famn!

Vad af stoftet hon lånt, vad hon av himlen har,
Kan jag skilja det mer, än på vår sommarsky.
Vad blott aftonen målar
Eller morgonens blomsterhand?

Tanke svindlar och syn, när i dess blick jag ser,
Liksom såge jag ned i ett omätligt djup,
Tills jag spritter ur dvalan
Vid en kyss af dess purpurmun.

Säg, var fostrades du, leende ängel, säg!
Tills du sänkte dig ned, och åt ditt rosentjäll
Gav gestalten av Frigga,
Att försköna min vandring här.

Mulnar banan ibland, skjuter ett törne fram,
Suckar anden engång, tryckt av sin bojas ok,
O, hur saligt att ila
I den älskades armar då!

Jorden smeker min fot ljuv som en vårvind där
Livets fjättrande tyngd lätt som en bubbla känns,
Och av svällande pulsar
Vaggas själen i gudars ro.

xx

Voor Frigga

xx

Uw schat verleidt me niet, gouden rivier van Afrika,
Ik heb uw parels niet gezocht, glinsterende oceaan!
Frigga's hart verleidt me
Geopenbaard in een dauw van tranen.

O, hoe nietig is voor mij de grenzeloze wereld,
Met zijn gouden zonnen, met zijn glanzende diamanten,
Afgemeten aan de wereld die zij en ik
Verbergen in onze hartstochtelijke omhelzing!

Wat ze heeft geleend van de aarde, wat ze uit de hemel heeft,
Hoe moet ik dat weten? – Kan ik weten wie de zomeravond
Bloedrood aan de hemel schildert,
Of de ochtend kleurt met een handvol bloemen?

Mijn denken en zin duizelen als ik in haar ogen kijk,
Alsof ik in onmetelijke dieptes blik,
Totdat ik met een schok uit mijn trance wakker schrik
Door een kus van haar purperen mond.

[ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.