Ich ging den Weg entlang, der einsam lag,
Den stets allein ich gehe jeden Tag.
Die Heide schweigt, das Feld ist menschenleer;
Der Wind nur weht im Knickbusch um mich her.
Weit liegt vor mir die Straße ausgedehnt;
Es hat mein Herz nur dich, nur dich ersehnt.
Und kämest Du, ein Wunder wär's für mich,
Ich neigte mich vor dir: ich liebe dich.
Und im Begegnen, nur ein einzger Blick,
Des ganzen Lebens wär er mein Geschick.
Und richtest du dein Auge kalt auf mich,
Ich trotze Mädchen dir: ich liebe dich.
Doch wenn dein schönes Auge grüßt und lacht,
Wie eine Sonne mir in schwerer Nacht,
Ich zöge rasch dein süßes Herz an mich
Und flüstre leise dir: ich liebe dich.
Ik ging over het pad, dat verlaten lag,
Dat ga ik altijd op mezelf, iedere dag.
De heide is stil, op het veld ben ik alleen;
Slechts de wind in de struiken waait om me heen.
Voor mij strekt de weg zich onbegrensd;
Mijn hart heeft alleen jou, alleen jou gewenst.
En als je zou komen was het een wonder voor me,
Ik zou voor je knielen: ik hou van je.
En in dit ontmoeten zou een oogcontact even,
het lot kunnen bepalen van heel mijn leven.
En richtte je je ogen koud op me,
Ik zou je weerstaan, meisje: ik hou van je.
Maar als je mooie oog mij groet en lacht,
als een zon in een moeilijke nacht,
Trok ik snel je lieve hart naar me
En zou zachtjes fluisteren: ik hou van je.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
