Die Ähren nur noch nicken
Das Haupt ist ihnen schwer;
Die müden Blumen blicken,
Nur schüchtern noch umher.
Da kommen Abendwinde,
Still wie die Engelein,
Und wiegen sanft und linde
Die Halm' und Blumen ein.
Und wie die Blumen blicken,
So schüchtern blickst du nun,
Und wie die Ähren nicken
Will auch dein Häuptlein ruh'n.
Und Abendklänge schwingen
Still wie die Engelein
Sich um die Wieg, und singen
Mein Kind im Schlummer ein.
De aren alleen nog knikken
Hun kopje is ze te zwaar;
Vermoeide bloemen blikken
Alleen nog schuchter naar elkaar.
Daar komt de avondwind,
Stil als een engeltje,
En wiegt zacht en welgezind
Halm en bloem op hun stengeltje.
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
