Dona nobis pacem

IV. Dirge for two veterans

Tekst: Walt Whitman

The last sunbeam
Lightly falls from the finish'd Sabbath,
On the pavement here, and there beyond it is looking,
   Down a new-made double grave.

 

   Lo, the moon ascending,
Up from the east the silvery round moon,
Beautiful over the house-tops, ghastly, phantom moon,
Immense and silent moon.

 

   I see a sad procession,
And I hear the sound of coming full-key'd bugles,
All the channels of the city streets they are flooding,
As with voices and with tears.

 

   I hear the great drums pounding,
And the small drums steady whirring
And every blow of the great convulsive drums,
Strikes me through and through.

 

   For the son is brought with the father,
(In the foremost ranks of the fierce assault they fell,
Two veterans son and father dropt together,
And the double grave awaits them.)

 

   And nearer blow the bugles,
And the drums strike more convulsive,
And the daylight o'er the pavement quite has faded,
And the strong dead-march enwraps me.

 

   In the eastern sky up-buoying,
The sorrowful vast phantom moves illumin'd,
('Tis some mother's large transparent face,
In heaven brighter growing.)

 

   O strong dead-march you please me!
O moon immense with your silvery face you soothe me!
O my soldiers twain! O my veterans passing to burial!
What I have I also give you.

 

   The moon gives you light,
And the bugles and the drums give you music,
And my heart, O my soldiers, my veterans,
My heart gives you love.

 

 

 

.

IV. Klaagdicht voor twee veteranen

.

De laatste zonnestraal
valt licht over het einde van de Sabbath
op de stoep hier, en daarachter kijkt het
   neer op een nieuw dubbelgraf.

   Zie, de maan komt op,
in het oosten rijst de zilverachtige ronde maan
mooi over de daken van de huizen, een enge, spookachtige maan,
   een immense en stille maan.

   Ik zie een trieste processie,
en ik hoor voluit spelende bugels naderen,
alle goten  van de straten in de stad worden overspoeld,
   zowel met stemmen als met tranen.

   Ik hoor de grote trommels dreunen,
en de kleine trommels gestaag gonzen
en elke slag van de verbeten grote  trommels
   gaat dwars door me heen.

   Want de zoon wordt weggebracht met de vader,
(in de voorste gelederen van de felle stormloop vielen ze,
twee veteranen, zoon en vader, sneuvelden samen,
   en het dubbelgraf wacht op hen.)
   

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.