Amo l' ora del giorno che muore
Quando il sole già stanco declina,
E nell'onde di queta marina
Veggo il raggio supremo languir.
In quell' ora mi torna nel core
Un' età più felice di questa,
In quell' ora dolcissima e mesta
Volgo a te, cara donna, il sospir.
L' occhio immoto ed immoto il pensiero,
Io contemplo la striscia lucente
Che mi vien dal sereno occidente
La quïete solcando del mar.
E desio di quell' aureo sentiero
Ravviarmi sull' orma infinita
Quasi debba la stanca mia vita
Ad un porto di pace guidar.
Ik hou van het uur van de stervende dag
wanneer de zon moe wegzinkt
en ik in de golven van de kalme zee
de laatste straal weg zie kwijnen.
Op dit moment keert in mijn hart
een tijd gelukkiger dan deze terug;
op dit zo zoete en trieste uur
gaan mijn zuchten naar u, lieve vrouwe.
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
