Non t'accostar all'urna,
Che l'osse mio rinserra,
Questa pietosa terra
È sacra al mio dolor.
Odio gli affanni tuoi,
Ricuso i tuoi giacinti;
Non voglio I tuoi pianti;
Che giovano agli estinti
Due lagrime, due fior?
Empia! Dovevi allora
Porgermi un fil d'aita,
Quando traéa la vita
In grembo dei sospir.
A che d'inutil pianto
Assordi la foresta?
Rispetta un'ombra mesta,
E lasciala dormir.
Blijf weg bij de urn,
waarin mijn botten liggen;
deze heilige grond
is gewijd voor mijn verdriet.
Ik haat je verdriet,
ik weiger je hyacinten;
ik wil je huilen niet;
wat hebben de doden aan
een paar tranen of een paar bloemen?
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.