1 Vergine Madre, figlia del tuo figlio,
umile e alta più che creatura,
termine fisso d’etterno consiglio,
2 tu se’ colei che l’umana natura
nobilitasti sì, che ’l suo fattore
non disdegnò di farsi sua fattura.
3 Nel ventre tuo si raccese l’amore,
per lo cui caldo ne l’etterna pace
così è germinato questo fiore.
4 Qui se’ a noi meridïana face
di caritate, e giuso, intra ’ mortali,
se’ di speranza fontana vivace.
5 Donna, se’ tanto grande e tanto vali,
che qual vuol grazia e a te non ricorre,
sua distanza vuol volar sanz’ ali.
6 La tua benignità non pur soccorre
a chi domanda, ma molte fïate
liberamente al dimandar precorre.
7 In te misericordia, in te pietate,
in te magnificenza, in te s’aduna
quantunque in creatura è di bontate.
Maagd en moeder, dochter van je zoon,
nederiger en hoger dan alle schepselen
in het eeuwige plan bestemd en uitverkoren.
U heeft in de menselijke natuur zo
gelouterd, dat de schepper zich graag liet
geven als hhar schepsel.
In uw innerste bewoog zich opnieuw de
liefde, die levenswarme, die in de vrede
voor God deze roos liet ontluiken.
Voor ons zaligen bent U de middagzon,
de liefde, en voor de sterfelijken bent U de
levende bron van hoop.
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.