I saw my lady weep,
And Sorrow proud to be advanced so,
In those fair eyes where all perfections keep,
Her face was full of woe;
But such a woe (believe me) as wins more hearts,
Than Mirth can do with her enticing parts.
Sorrow was there made fair,
And Passion wise, tears a delightful thing,
Silence beyond all speech a wisdom rare,
She made her sighs to sing,
And all things with so sweet a sadness move,
As made my heart at once both grieve and love.
O fairer than aught else,
The world can show, leave off in time to grieve,
Enough, enough, your joyful looks excels,
Tears kills the heart.
O strive not to be excellent in woe,
Which only breeds your beauty's overthrow.
Ik zag mijn vrouwe huilen,
en Verdriet trots zo ver opgerukt te zijn,
in die ogen waar perfectie en volmaaktheid schuilen,
haar gezicht was getekend door pijn;
Maar zulk lijden (geloof me) kan meer harten veroveren,
dan feest en vrolijkheid kunnen betoveren.
Verdriet was daar tot iets moois gemaakt,
en Passie wijs, tranen tot verrukkingen,
zwijgen was als wijsheid boven spreken geraakt,
haar zuchten liet zij zingen,
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link op de pagina. Vermeld waarvoor u de vertaling wilt gebruiken, deze zal u dan na betaling per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie op andere websites of voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
