xx

Quand’io penso al fuggir

Tekst: Gabriele Fiamma

Quand’io penso al fuggir ratto dell’hore
E veggio, mentre parlo, il volto e ‘l pelo
Sparso, di morte l’un, l’altro di gelo
Cangiar l’usato suo vago colore:

 

Mi fermo, e pien d’horror prego il mio core
Che di se stesso habbia pietad’e zelo,
E non voglia smarrir la via del cielo
Fra le vane speranze e ‘l van timore.

 

Vedi, gli dico, ch’a tuoi danni aspira
La morte, che sen viene a gran giornate,
E che fugge il piacer, qual nebbia al vento.

 

Drizza a quel segno di pensier la mira,
Ove malgrado de l’ingorda etate
Potrai sempre con Dio viver contento.

 

 

xx

xx

Vertaling: Ike Cialona

Wanneer ik denk hoe snel de tijd verglijdt,
zie ik, al pratend, hoe mijn huid en haar
door naderende ouderdom en dood
de kleur verloren die ze vroeger hadden.

 

Dat doet mij schrikken, en ik smeek mijn
hart om anders en aandachtiger te leven
en om niet tussen loze hoop en vrees
van ’t pad dat naar de hemel leidt te wijken.

 

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.