Давно-ль, мой друг, твой взор печальный
Я в расставанья смутный миг ловил.
Чтоб луч его прощальный
Надолго в душу мне проник.
Давно-ль, блуждая одиноко,
В толпе теснящей и чужой
К тебе желанной и далекой
Я мчался грустною мечтой.
Желанья гасли...
Сердце ныло...
Стояло время...
Ум молчал...
Давно-ль затишье это было?
Но вихрь свиданья набежал...
Мы вместе вновь, и дни несутся,
Как в море волн летучих строй,
И мысль кипит, и песни льются
Из сердца, полного тобой!
Из сердца, полного тобой!
Lange tijd, mijn meisje, heb ik je droevige ogen
geprobeerd te vangen op het zware moment van scheiding.
Die blik bij het afscheid
Is voor altijd mijn ziel binnengedrongen.
Lange tijd dwaalde ik alleen,
Voortgestuwd in een vreemde menigte,
Op weg naar jou, verre geliefde,
Snelde ik voort in een droevige droom.
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
