Проходят дни... проходят ночи;
Прошло и лето; Шелестит
Лист пожелтевший; гаснут очи;
Заснули думы; Сердце спит.
Заснуло всё... Не знаю я --
живёшь ли ты, душа моя?
Бесстрастно я гляжу на свет,
И нету слёз, и смеха нет!
И доля где моя? Судьбою,
Знать, не дано мне никакой...
Но если я благой не стою,
Зачем не выпало хоть злой?
Не дай, о Боже! как во сне
Блуждать... остынуть сердцем мне.
Гнилой колодой на пути
Лежать меня не допусти.
xx
Но дай мне жить, творец,
О, дай мне сердцем, сердцем жить!
Чтоб я хвалил твой мир чудесный,
Чтоб мог я ближнего любить!
Страшна неволя, тяжко в ней!
[На воле жить и спать -- страшней!
Прожить ужасно без следа,
И смерть и жизнь - одно тогда.]1
1. weggelaten door Rachmaninov
De dagen gaan voorbij ... de nachten gaan voorbij;
de zomer is ook gegaan; een vergeeld blad
ritselt; de ogen worden mat;
de gedachten zijn weggestorven; het hart slaapt.
Alles is gaan slapen ... ik weet niet
of je leeft, mijn ziel.
Onverschillig kijk ik naar de wereld,
niet met tranen, niet met een lach!
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
