Kak nad goryacheyu zoloy
Dïmitsya svitok i sgoraet,
I ogn, sokpïtïy i glukhoy,
Slova i stroki pozhiraet, –
Tak grustno tlitsya zhizn moya
I s kazhdïm dnem ukhodit dïmom;
Tak postepenno gasnu ya
V odnoobraz’ye nesterpimom…
O nebo, esli bï khot raz
Sey plamen razvilsya po vole,
I, ne tomyas, ne muchas dole,
Ya prosiyal bï i pogas!
Zoals wanneer op hete as
perkament gloeit en brandt,
en het vuur, heimelijk en mat,
woorden en regels verteert, -
Zo smeult mijn leven voort in verdriet
en trekt dag na dag op als rook;
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.