Zes romances op. 27

5. Ali mat' menya rozhala

Tekst: Lev Aleksandrovich Mey

Ali mat’ menya rozhala
Na gore bol’shoe?
Ali ved’ma zachurala
Mne gnezdo rodnoe?

 

Naprolyot i dni i nochi
Plachu, kak rebyonok;
Svatï priydut – net mne mochi
Vïstoyat’ smotryonok.

 

Okh, uekhal da i sginul
Milïy za druzhinoy;
Ne sberyog – odnu pokinul
Pannochku s kruchinoy.

 

U podruzhek v tserkvi yasno
Svechka dogoraet;
U menya odnoy, neschastnoy,
Srazu pogasaet.

 

V pole osen’; list valitsya;
Pyos nash zemlyu roet,
Sïch na krïshu nam saditsya;
‘Chto zh tï, skoro?’ – voet.

 

Skoro ya s toboyu, znachit,
Svizhusya, moy milïy!
Ali mat’ menya rozhala
Na gore bol’shoe?

 

Ali ved’ma zachurala
Mne gnezdo rodnoe?
Ali ved’ma zachurala
Mne gnezdo rodnoe?

.

Heeft mijn moeder me gedragen

.

Heeft mijn moeder me gedragen
voor groot verdriet?
Of heeft een heks een vloek uitgesproken
over mijn dierbare thuis?

De hele dag en nacht
huil ik, als een kind.
Koppelaars komen – ik kan niet uitstaan
dat ze mij beoordelen als bruid.

Oh, mijn liefste heeft me verlaten,
ging naar het slagveld en verloor het leven;
beschermde me niet – liet me alleen
met mijn verdriet.

[ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.