Zes romances op. 28

2. Korol'ki

Tekst: Lev Mey

Kak poshyol ya s kazakami, Ganna govorila:
‘Za tebya ya so slezami Boga umolila:
Tï vernyosh’sya s pervoy bitvï
Vesel i zdorov
Privezi zh mne za molitvï
Nitku korol’kov!’

 

Bog poslal nam atamana:
Srazu mï razbili
V pukh i prakh vsyo voysko khana,
Gorod polonili,
Sbili krepkie vorota
Pir, pir dlya kazakov!
U menya odna zabota:
Nitka korol’kov!

 

Vdrug sama v glaza blesnula
Znat’, znat’ pomog vsevïshniy
I sama mne v gorst’ yurknula
Aloy, krupnoy vishney.

 

Ya dobïchu krepko stisnul,
Da i bïl takov:
Pryamo k Ganne step’yu svisnul
S nitkoy korol’kov.
I ne sprashival ya broda,
Gati il’ mosta...
Zvon u nashego prikhoda;
Lyud valit s pogosta
I krichit mne vsya gromada
Sotney golosov:
‘Ganna tam i ey ne nado
Nitki korol’kov!’

 

Serdtse szhalos’, zamiraya,
V grudi razdroblyonnoy,
I upal s konya, rïdaya,
Ya pered ikonoy!

.

Een snoer koraal

.

Toen ik met de Kozakken vertrok,
zei Hanna me: “ik heb wenend tot God voor je gebeden.
Gelukkig en ongedeerd
zul je terugkeren uit de strijd.
Breng voor mijn gebeden
een snoer koraal mee!”

God stuurde ons het leger van Khan,
we hebben het gemakkelijk vernietigd,
en hebben onmiddelijk
de stad overgenomen,
de grote poorten neergehaald,
en een geweldig feest met de Kozakken gevierd!
Maar ik had één zorg:
een snoer koraal!

[ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.