Uzh taet sneg, begut ruch’i,
V okno poveyalo vesnoyu…
Zasvishchut skoro solov’i,
I les odenetsya listvoyu!
Chista nebesnaya lazur.
Tepley i yarche solntse stalo;
Pora meteley zlïkh i bur
Opyat nadolgo minovala.
I serdtse silno tak v grudi
Stuchit, kak budto zhdyot chevo‐to;
Kak budto schast’ye vperedi,
I usnesla zima zabotï!
Vse litsa veselo glyadyat.
“Vesna!” – chitaesh v kazhdom vzore.
I tot, kak prazdniku, ey rad,
Ch’ya zhizn – lish tyazhkiy trud i gore.
No rezbïkh detok zvonkiy smekh
I bezzabotnïkh ptichek pen’ye
Mne govoryat – kto bolshe vsekh
Prirodï lyubit obnovlen’ye!
De sneeuw smelt al, de beekjes stromen,
door het raam een zweem van lentelucht ...
De nachtegaal zal binnenkort zingen,
en het bos kleedt zichzelf met lover!
De lucht is helderblauw.
De zon is warmer en helderder;
Het seizoen van nare sneeuwjachten en stormen
is weer voor lange tijd voorbij.
En het hart klopt ferm in de borst
als verwacht het iemand's aankomst,
als ligt het geluk voor ons,
en de zorgen van de winter achter de rug zijn!
[ . . . ]
De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.
Webontwerp en vertalingen: Bert Nieuwenhuize © (tenzij anders vermeld) Geen publicatie of gebruik zonder toestemming.
xx
Neem contact op via de link bovenaan de pagina's. Vermeld waarvoor u de tekst wilt gebruiken, deze zal u dan per ommegaande worden toegestuurd.
Bij publicatie dient u naam en bron te vermelden. Publicatie voor commerciële doeleinden is niet toegestaan.
Ljuba Kazarnovskaya
