Zeven romances op. 47

1. Kabï znala ya

Tekst: Aleksei Konstantinovich Tolstoy

Kabï znala ya, kabï vedala,
Ne smotrela bï iz okoshechka
Ya na molodtsa razïdalogo,
Kak on ekhal po nashey ulitse,
Nabekren zalomibshi murmolku,
Kak likhogo konya bulanavo,
Zvonkonogogo, dolgogrivovo,
Suprotiv okon na dïbï vzdïmal!

 

Kabï znala ya, kabï vedala,
Dlya nego bï ya ne ryadilasya,
S zolotoy kaymoy lentu aluyu
V kosu dlinnuyu ne vpletala bï,
Za okolitsu ne speshila bï,
V rose nozhenki ne mochila bï,
Na proselok tot ne glyadela bï
Ne proedet li tem proselkom on,
Na ruzhe derzha pestra sokola?
Kabï znala ya, kabï vedala!

 

Kabï znala ya, kabï vedala,
Ne sidela bï pozdnim vecherom,
Prigoryunivshis, na zavaline,
Na zavaline, bliz kolodezya,
Podzhidayuchi, da gadayuchi,
Ne pridet li on, nenaglyadnïy moy,
Ne pridet li on, nenaglyadnïy moy?
Akh, ne pridet li on, nenaglyadnïy moy,
Napoit konya studenoy vodoy!
Kabï znala ya, kabï vedala!
Kabï znala ya, kabï vedala!

 

.

Had ik het maar geweten

.

Had ik het maar geweten, had ik het maar geweten,
dat ik niet door het raam had moeten kijken
naar de knappe man,
toen hij door onze straat reed
zijn hoed schever dan scheef,
terwijl zijn zwierige bruine paard
met luide tred en wapperende manen
schichtig trappelde voor mijn raam!

Had ik het maar geweten, had ik het maar geweten,
dat ik me niet voor hem had op moeten dirken,
een goudkleurig fluwelen lint
gevlochten in mijn lange haar,
dat ik me niet naar de rand van het dorp had moeten haasten,
zodat mijn voeten nat waren van de dauw,
dat ik niet de landweg had af moeten turen
voor het  geval hij over die landweg zou gaan
met een valk op zijn arm!
Had ik het maar geweten, had ik het maar geweten!

[ . . . ]

De volledige tekst kunt u per email opvragen.
Klik hier voor de voorwaarden.